Rola sprzężenia zwrotnego w przetwarzaniu mowy

Teresa Pelka

Zaraz gdy ukończę tłumaczenie, wysyłam zawiadomienie pocztą elektroniczną.

Praca w toku
Creative Commons

Testy Ladefogeda wykazały zależność mowy i języka od sprzężenia bez wyjątku; komórkowe jest potrzebne ludzkiemu DNA dla aktywnej proteiny, czyli codziennego życia; w testach na ochotnikach, ludzka wytrzymałość na zubożenie sprzężenia okazała się niższa niż na ograniczenie pożywienia.

Jako model matematyczny, ■→Hipoteza Hodgkina i Huxleya straciła na wadze w badaniach neurofizjologicznych. Teoria iż membrany komórkowe mają jonowe kanaliki pozostaje potwierdzoną przez ■→Erwina Nehera, ■→Berta Sakmana i ■→Rodericka MacKinnona. Sprzężenie komórkowe i systemiczne to fakt; jego ważkość jest zbliżona do popędowej.

Tutejsza praca rozważa sprzężenie jako zjawisko biologiczne na poziomie komórkowym, bada jego skutki w ludzkim układzie nerwowym i analizuje rolę w języku. Pojęcie sprawności sprzężonej (ang. feedback performance) oznacza zdolność zapętloną. Nie odnosi się do zachowań związanych z oceną, jak codzienna mowa mogłaby nasuwać. Pojęcie popędu nie obejmuje funkcji nakierowanych seksualnie. Praca rozpatruje ludzkie struktury neuronalne, mięśniowe i kognitywne ściśle lingwistycznie. Tłumaczenie w toku. Zapraszam.

Wstęp

Zdolność do języka jest warunkiem wstępnym dla ludzkiej sprawności rozumowej, a procesy neuronalne wykazano w uczeniu się języka, zarówno jak w użyciu. Ludzkie parsowanie mowy można postrzegać jako przetwarzanie informacji, gdzie pojęcia jak system, program, czy opcja, choć powiązane z informatyką, nie mają nasuwać bliskiej korespondencji, gdyż język naturalny pozostaje zakresem wprawy gdzie inteligencja sztuczna człowiekowi nie dorównuje. Ludzka neurofizjologia jest odniesieniem prymarnym w następującym tu dyskursie o roli sprzężenia zwrotnego w ludzkiej językowej biegłości.

Żywe organizmy używają informacji kodowanej przez DNA, dla wzrostu i życia. Owe genetyczne kody porównano do programów (Young, 1984), gdzie program można rozumieć jako systematyczny plan dla automatycznego rozwiązania problemu (Encyklopedyczny słownik języka angielskiego Webstera, 1989). Formy biologiczne zależne są od ciągłej odnowy własnych struktur, dla aktywności (Young, 1984). Zadanie zachowania homeostazy, które wymaga naturalnej selekcji i wymiany substancji w organiźmie, może służyć za przykład problemu w kontekście biologicznych programów jak tu definiowane.

Systemiczny dobór i wymiana dotyczy pojedynczej komórki oraz struktur złożonych, jak człowiek, a wzór DNA dla produkcji białka aktywnego może być przykładem programu biologicznego. Nawet podstawowe programy komórkowej czynności stwierdzalnie polegają na sprzężeniu zwrotnym dla aktywacji (Vander i in., 1985), gdzie definicją jest powrót części rezultatu systemu jako dane wejściowe, w systemach informacyjnych (Encyklopedyczny słownik języka angielskiego Webstera, 1989).

Rozpoznano dodatnie i ujemne typy sprzężenia, gdzie to pierwsze, znane też jako regeneracyjne, wspomaga dane wejściowe, natomiast drugie się im przeciwstawia; stąd termin zamienny, „sprzężenie przeciwstawne”. Jako że elementarne funkcjonowanie komórkowe łączy się w schemata umożliwiające zachowania wyuczone, realnym jest postulat, iż skonsolidowane wzorce neuronalne polegają na sprzężeniu dla uformowania, skuteczności i trwania.

Względem kontroli nad operacjami automatycznymi, Norbert Wiener nalegał iż procesy sprzężone przynależą także z neurologią. Neurofizjologicznie i psychologicznie, produktywność sprzężenia można rozumieć jako zdolność zapętloną nad sekwencjami o pętli otwartej (Puppel, 1988, 1996). Zdolność ta byłaby czynna w języku naturalnym jako funkcja ludzkiego układu nerwowego. System ten jest studiowany względem zjawisk sprzężenia w wymiarze komórkowym, międzykomórkowym i międzyschematowym.

Dla kompetentnego wglądu w język naturalny, badanie obejmuje komunikację międzyludzką, jako współgrę cech osobowych i międzyosobniczych. Jako że psycholingwistyka stanowi ramy zamierzanych dociekań, zależność od sprzężenia badana jest w uczeniu się języka, używaniu go, oraz niedoborze. Za potwierdzeniem naturalnego i regularnego występowania w zakresach ludzkiej neurofizjologii i psychologii, zależność od sprzężenia postulowana będzie na zbliżoną do popędowej, gdzie instynktem właściwym jest samozachowawczy. Wedle takiego poglądu na ludzkie przetwarzanie informacji, sprzężenie miałaby rolę inicjującego, pośredniczącego i modelującego czynnika.

Jezyk naturalny pozostaje zakresem wprawy, w której inteligencja sztuczna człowiekowi nie dorównuje. Sophia jest jedynie urządzeniem input-output, zdolnym wymieniać się słówkami oraz odpowiadać werbalnymi rutynami.

Nigdy mnie robotyka nie interesowała i Sophia pozostaje dla mnie rzeczą o żeńskoosobowej nazwie. Nie rozumiem, dlaczego Zjednoczone Emiraty Arabskie nadały obywtelstwo emulacji ludzkiej osobowości.