Czy pragnienie sensu (kiedy człowiek jest tak nieszczęsny, że mu brak) nie jest jakimiś usprawiedliwieniem dla chęci umiarkowania? A czy nie byłoby lepiej, gdyby tak ułożyć?
Nieumiarkowanych słów to jedno jest bronienie,
Gdy umiarkowania chęć jest sensu pragnieniem.
Poddałbym to jednak lepszemu osądowi.
PUBLIC DOMAIN TRANSLATION — © & CC
TERESA PELKA
